Aan het woord: Marco Zuidema
Ik groeide op in een gezin waar niemand ging studeren en daarnaast verloor ik op jonge leeftijd al mijn ouders. Naar het hbo gaan is nooit in mij opgekomen en ik dacht ook niet dat ik het zou kunnen.
Ik heb drie jaar op het Middelbaar Economisch en Administratief Onderwijs (MEAO) gezeten, tegenwoordig wordt dit onder het mbo-onderwijs geschaard. Tijdens mijn stageperiode kwam ik erachter dat ik niet van een kantoorbaan hield en wilde met mijn handen aan de slag. Vlak voor het examen stopte ik met de opleiding en ging de bouw in. In tien jaar tijd heb ik daar alle facetten van de bouw leren kennen en eindigde als bedrijfsleider. Tijdens de woningcrisis ben ik overgestapt naar een andere branche, namelijk het onderwijs. Hier ben ik adviseur huisvesting geworden en hield me veel met facilitaire zaken bezig in de praktijk. Ik merkte dat ik daar echt plezier in had. Alles wat in, op of aan het gebouw moest veranderen kwam op mijn bureau terecht. Denk aan meerjarig onderhoud, verbouw en nieuwbouw.
Vanuit een organisatie waar ‘leren voor je Leven’ het motto is kreeg ik de mogelijkheid om een studie te beginnen. Omdat er steeds meer projectmatig gewerkt werd, focuste ik mij destijds meer op een module projectmatig werken. Tijdens de open dag van de Hanzehogeschool werd ik toch gestimuleerd om de hele opleiding Facility Management deeltijd te volgen. Omdat ik al zo veel werkervaring had, moest dat voor mij goed te doen zijn zeiden ze. Ik twijfelde of ik het wel kon, een hele hbo-opleiding. Ik meldde mij aan voor de zogenaamde 21+ toets, waarmee getest wordt of je genoeg basis hebt om aan de opleiding te beginnen zonder een passende vooropleiding. Deze toets maakte ik verrassend goed en dat gaf mij uiteindelijk het zelfvertrouwen om toch aan de opleiding te beginnen.
Studeren naast een 40-urige werkweek en een gezin is niet niks. Ik heb daar thuis goede afspraken over gemaakt, zodat ik ook de tijd en ruimte had om alle ballen in de lucht te houden. Van mijn werkgever kreeg ik de donderdagmiddag vrij om naar school te kunnen, dat was fijn. Het hielp gelukkig dat ik veel schoolopdrachten daadwerkelijk in de praktijk weer kon gebruiken. Hierdoor kon ik in mijn werktijd ook werken aan de opdrachten die ik voor mijn studie moest doen. Ik zou anderen adviseren om niet 40 uren te werken naast de studie, dat is vrij veel. Ik was gemiddeld 16 uren per week aan de opleiding kwijt.
De uren die ik op school spendeerde waardeerde ik erg. Ik kwam in een zeer gemengde klas terecht, waar de jongste net van het mbo kwam en de oudste al in de vijftig was. De klas was niet zo groot en je had veel onderling contact. Wat het mooie was, is dat het niemand uitmaakte wat je hiervoor gedaan had qua opleiding of niveau. Iedereen werd als gelijke gezien. We hadden een hele hechte klas en we keken naar elkaar om. Het was letterlijk deeltijd, je deelt namelijk de hele tijd ervaringen met elkaar in de tijd die je samen spendeert. Van groepswerk tot het delen van ervaringen uit de praktijk en behaalde successen. Je bent een groot gedeelte van de dag met elkaar en je eet ook samen. Je leert elkaar echt goed kennen.
Alles verliep vrij soepel, maar er waren natuurlijk ook wel eens dingen lastig. Vooral de juridische vakken vond ik lastig en voor het eerst een tentamen maken op je 44e is ook niet niks. Mijn zoon heeft mij geleerd hoe ik het beste begrippen kon instuderen via een app. Ik wist niet wat ik kon verwachten, dus ik heb de eerste keer veel gestudeerd en haalde uiteindelijk een 9,4! Daarna zijn de cijfers wel wat gedaald en heb ik iets minder hard gezwoegd, maar ik wist nu wat ik kon verwachten.
Tegen iedereen die nog twijfelt om (weer) te gaan studeren, zeg ik vooral dat je het moet doen. Het heeft mij veel gebracht en het is mooi om kennis te delen. Zo heb ik onder andere mijn onderzoeksvaardigheden verder ontwikkeld. Studeren aan het hbo vraagt wel een mate van zelfstandigheid, je moet zelf achter veel dingen aan. Mijn dochter doet de voltijd opleiding Facility Management en haar breng ik dat ook zeker bij.